Του Richard Branson
Ερώτηση: Είμαι αρχιτέκτονας και νέος επιχειρηματίας. Είναι αρκετά προφανές ότι οι περισσότεροι από τους μεγάλους επιχειρηματίες ανά τον κόσμο αντιμετώπιζαν προβλήματα κατά τα αρχικά στάδια της εκπαίδευσής τους. Γιατί συμβαίνει αυτό;
– Akosu Paul
Απάντηση: Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση και μια ερώτηση που συχνά μου θέτουν φοιτητές σε όλο τον κόσμο, καθώς ζυγίζουν τα υπέρ και τα κατά ανάμεσα στο να συνεχίσουν τις σπουδές τους και στο να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση, εισερχόμενοι στον κόσμο του επιχειρείν. Πολλοί θέλουν επίσης να μάθουν το πώς ήμουν σε θέση να ξεκινήσω τη δική μου καριέρα, ενώ ήμουν ένας νεαρός φοιτητής που δυσκολευόταν στο σχολείο, αλλά και πώς έφτασα τελικά στο σημείο οι άνθρωποι να με παίρνουν στα σοβαρά ως επιχειρηματία.
Αναλογιζόμενος τα περασμένα, πιστεύω ότι οι ιδιότητες που ταιριάζουν σε έναν σπουδαίο επιχειρηματία –όπως η απεριόριστη ενέργεια, η έμφυτη περιέργεια και, μερικές φορές, ένα ίχνος ισχυρογνωμοσύνης– δεν είναι χαρακτηριστικά που απαντώνται συχνά στους κορυφαίους μαθητές μιας τάξης. Επομένως, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί από τους μεγάλους επιχειρηματίες και επιχειρηματικούς ηγέτες ανά τον κόσμο αντιμετώπισαν δυσκολίες στη σχολική εκπαίδευση.
Συχνά, ο εκνευρισμός τους στην τάξη ήταν αποτέλεσμα ανυπομονησίας: οι πραγματικά “μεγάλοι” ήταν “πεινασμένοι” να βγουν εκεί έξω και να “χτίσουν” τις επιχειρήσεις τους, γεγονός που τους ώθησε να εγκαταλείψουν το λύκειο ή και το πανεπιστήμιο, προκειμένου να ακολουθήσουν τα όνειρά τους. Για παράδειγμα, ο Walt Disney παράτησε το σχολείο στην ηλικία των 16 ετών, για να ιδρύσει την εταιρεία κινουμένων σχεδίων του, ενώ οι μεγάλοι Αμερικανοί μεγιστάνες στα τέλη του 19ου αιώνα –Andrew Carnegie, Cornelius Vanderbilt και Thomas Edison– είχαν μικρή ή καθόλου τυπική σχολική εκπαίδευση πριν ξεκινήσουν να αναζητούν την τύχη τους. Μερικοί επιχειρηματίες, όπως ο Carnegie και ο Henry Ford, εμβληματικός βιομήχανος του 20ού αιώνα, είχαν “φτωχικές” ρίζες και δεν είχαν υποστήριξη από το σπίτι τους ώστε να ξεκινήσουν –πολλώ δε μάλλον να ολοκληρώσουν– την εκπαίδευσή τους. Αντίθετα, δημιούργησαν επιχειρήσεις για να τα βγάλουν πέρα και τελικά άκμασαν.
Οι Philip Green και John Caudwell έκαναν περιουσία στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρατώντας τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ξεκινώντας επιχειρήσεις σε νεαρή ηλικία. Και στον κλάδο της τεχνολογίας, ο Steve Jobs της Apple, ο Michael Dell, ιδρυτής της Dell, και ο Larry Ellison της Oracle, παράτησαν όλοι τους το πανεπιστήμιο για να δημιουργήσουν τις εταιρείες τους και όλοι κέρδισαν την ανταμοιβή που τους απέφερε το γεγονός ότι ξεκίνησαν νωρίς.
Ένα πράγμα που οι επιχειρηματίες μοιράζονται είναι ένα ταλέντο να βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Αυτό τους επιτρέπει να εντοπίζουν σημαντικά κενά στις αγορές ή την ανάγκη για νέους τομείς που να καλύπτουν συγκεκριμένες απαιτήσεις των πελατών. Ωστόσο, αυτή η ικανότητα οδηγεί συχνά τους νέους επιχειρηματίες να εξεγείρονται ενάντια στις νόρμες που είναι συνήθεις στην παραδοσιακή εκπαίδευση.
Δεν αποτέλεσα εξαίρεση και έχω γράψει σε προηγούμενα άρθρα μου ότι δεν ήμουν σπουδαίος στο σχολείο. Συχνά παρέβαινα τους κανόνες και λειτουργούσα ενάντια στην εξουσία, ενώ μου άρεσε να αμφισβητώ τον τρόπο με τον οποίο τα πράγματα “λειτουργούσαν ανέκαθεν”. Η περιέργειά μου με έφερνε συνεχώς σε αντιπαράθεση με δασκάλους και καθηγητές.
Αλλά δεν ήταν μόνο η συμπεριφορά μου η οποία ήταν διαφορετική – είχα δυσλεξία. Όταν ήμουν νεαρός μαθητής, αυτή η μαθησιακή δυσκολία δεν είχε διαγνωστεί επαρκώς και συχνά το να είναι κάποιος δυσλεκτικός αντιμετωπιζόταν σαν ισοδύναμο του να είναι τεμπέλης ή κακός μαθητής. Στο σχολείο όλοι θεωρούσαν ότι “τα παίρνω αργά” και πραγματικά προσπάθησα πολύ για να συνεχίσω. Αρχικά διοχέτευσα τη νεανική ενέργειά μου στον αθλητισμό, ενώ αργότερα, μετά από έναν τραυματισμό, ασχολήθηκα με πρώιμες επιχειρηματικές ιδέες, χωρίς όμως να καταφέρω να απογειώσω κάποια απ’ αυτές.
Η μαθησιακή μου δυσκολία, ωστόσο, δεν αποτέλεσε ποτέ εμπόδιο – στην πραγματικότητα μού έδωσε ένα μεγάλο πλεονέκτημα στο επιχειρείν, δεδομένου ότι ήμουν σε θέση να εισφέρω μια διαφορετική προοπτική σε προβλήματα και προκλήσεις, η οποία συχνά μου επιτρέπει να βλέπω λύσεις με μεγαλύτερη σαφήνεια. Για παράδειγμα, πάντα μισούσα την επαγγελματική ιδιόλεκτο και μπερδεύομαι όταν έχω να κάνω με μακρά και πυκνά σε λέξεις προσχέδια. Έτσι στα πρώτα βήματα της Virgin, συνήθιζα να κάνω απλές ερωτήσεις που δεν έκαναν οι άλλοι. Με τα χρόνια, το να γίνονται απλές ερωτήσεις και το να προσπαθούμε να τις απαντήσουμε έχει καταστεί ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της Virgin.
Όταν ήμουν νεαρός μαθητής, η ανησυχία και η περιέργειά μου με ώθησαν να δημιουργήσω το περιοδικό “Student” σε ηλικία 15 ετών. Η διαχείριση του περιοδικού πραγματικά χρησίμευσε ως επιχειρηματική εκπαίδευση – έμαθα πώς να χτίζω αποτελεσματικά μια ομάδα, πώς να κάνω διαφήμιση, να δημιουργώ περιεχόμενο και να πλασάρω στην αγορά ένα προϊόν. Ήμουν προϊστάμενος του εαυτού μου και δεν χρειάστηκε ποτέ να ζητήσω άδεια για να δοκιμάσω νέα πράγματα, ενώ ακόμη κι αν πήγαιναν στραβά, δεν χρειαζόταν να φοβάμαι την οργή του οποιουδήποτε προϊσταμένου. Εξάλλου, η προθυμία να δοκιμάζει κανείς νέα πράγματα και να αποτυγχάνει είναι σημαντική για να γίνει επιχειρηματίας, μολονότι το να κάνει κανείς λάθη πηγαίνει ενάντια στις προσδοκίες της παραδοσιακής σχολικής εκπαίδευσης.
Έτσι, από πολλές απόψεις, η εκπαίδευσή μου ήταν η καριέρα μου. Για 50 χρόνια, η ποικίλη συλλογή επιχειρήσεων της Virgin και οι μη κερδοσκοπικές εταιρείες σημαίνουν ότι έχω μελετήσει και κατανοήσει πολλούς τομείς – αεροπλοΐα, τραπεζική, μέσα μαζικής ενημέρωσης, ξενοδοχειακές υπηρεσίες και υπηρεσίες ευεξίας είναι μερικοί εξ αυτών. Πιο πρόσφατα, η καριέρα μου μου άνοιξε επίσης ενδιαφέρουσες νέες προοπτικές σε πολλά σημαντικά ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, η επίλυση συγκρούσεων και η παγκόσμια υγειονομική περίθαλψη.
Σε τελική ανάλυση, λύσεις σε μεγάλα προβλήματα όπως αυτά, δεν θα προέλθουν από την εκπόνηση σχολικών εργασιών, αλλά με το να βγούμε εκεί έξω, να θέσουμε ερωτήσεις, να δούμε τα πράγματα διαφορετικά και να βρούμε τις απαντήσεις, μόνοι μας.
Πηγή: Capital.gr
