Διδακτορικό ή Επιχειρηματικότητα; (ή και τα δύο)

Διδακτορικό ή Επιχειρηματικότητα; (ή και τα δύο)

LUO Business Promotional Shoot is photographed on June 24, 2020. Pictured: Amber Taylor; Charlotte McNaney; Samuel Johnson; Thomas McCracken; Jamice Rudd. (Photo by Andrew Snyder)

Του Αλέξη Πάντζιαρου

Πολλοί με ρωτούν τους τελευταίους μήνες αν το Διδακτορικό (PhD) είναι ένα σημαντικό κομμάτι των σχεδίων μου.

Αυτό είναι ένα ερώτημα που έχουν σχεδόν όλοι όσοι έχουν ξεκινήσει – ή θέλουν να ξεκινήσουν – ένα Διδακτορικό, και πιθανότατα θα απαντηθεί μερικά χρόνια αργότερα.

Κατά τη δική μου εμπειρία, το να ξεκινάς μια Startup επιχείρηση και το να κάνεις ένα PhD έχουν τις ίδιες απαιτήσεις και αποτελέσματα όταν διαμορφώνεις κατάλληλα τη νοοτροπία σου.

Ξεκινώντας μια Startup

Μια δύσκολη και περίπλοκη διαδικασία, ανεξάρτητα απ’την εκπαίδευση που έχει ο καθένας.

Μια Startup ισοδυναμεί με ταχύτητα και ο μόνος τρόπος να την αντιληφθείς πραγματικά είναι αν τη ζήσεις από πρώτο χέρι, είτε πετύχει είτε όχι.

Για εμένα, “ταχύτητα” σημαίνει να πηγαίνεις από την ιδέα στην επικύρωση της αγοράς, στην διαμόρφωση ομάδας και στη ροή εσόδων σε λιγότερο από 6 μήνες

Έχει μια ιδέα για ένα καταπληκτικό προϊόν που θα αλλάξει τον κόσμο και θα έχει έσοδα. Κάνεις αρκετή έρευνα αγοράς για να πείσεις τον εαυτό σου ότι η ιδέα σου θα πετύχει και τον πιθανό συνιδρυτή σου να συνεργαστεί μαζί σου (να διαλέγεις προσεκτικά την ομάδα σου, για εμένα είναι ο #1 λόγος που καταστρέφονται τα πάντα).

Όλες αυτές οι φάσεις ακολουθούνται απ’την εφαρμογή καινοτομίας για να χτίσεις ένα επιτυχημένο προϊόν.

Αν έρθει η στιγμή που θα σε πληρώσει ένας πελάτης (το 99% των φορών δε θα έρθει) και οι 3 αυτές λέξεις (προϊόν, πελάτης, πληρωμή) ζουν αρμονικά σε μια πρόταση, ζήσε τη στιγμή και ετοιμάσουν να πας στο επόμενο επίπεδο.

Κάνοντας Διδακτορικό

Επίσης μια δύσκολη διαδικασία.

Ανεξάρτητα της εμπειρίας σου, παίρνεις μια δικιά σου υπόθεση και πρέπει να αποδείξεις πως είναι σωστή.

Η “ταχύτητα” δεν παίζει τόσο κομβικό ρόλο εδώ, αλλά ο χρονικός ορίζοντας του PhD είναι κάτι που πρέπει να φροντίζεις συνεχώς.

Ο μόνος τρόπος να αποδείξεις οτιδήποτε επιστημονικά είναι αν μετατρέψεις δεδομένα σε γεγονότα.

Για να γίνει αυτό, πρέπει να πείσεις ένα το εργαστήριο ενός Πανεπιστημίου ότι η υπόθεσή σου μπορεί να σταθεί και στην αγορά. Και ύστερα να βρεις έναν δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα για να επενδύσει στην έρευνά σου.

Όλες αυτές οι φάσεις συνοδεύονται από υποθετική καινοτομία για να πείσεις μια επιτροπή να εγκρίνει την έρευνά σου.

Αν έρθει η στιγμή αυτή (το 99% των φορών αργεί πολύ) και οι 3 αυτές λέξεις (αποδείξεις, επιτροπή, έγκριση) ζουν αρμονικά σε μία πρόταση, ζήσε τη στιγμή και ετοιμάσου για μεταδιδακτορικό (postdoc).

Η καινοτομία (πρακτικά ή υποθετικά) είναι μια νοοτροπία

Την ημέρα που το μυαλό σου αρχίσει να σκέφτεται καινοτόμα, βλέπεις τα πάντα διαφορετικά.

Η περιέργεια γίνεται καθημερινότητα και η υπόθεσή σου το κύριο μέλημά σου.

Η νοοτροπία καινοτομίας είναι επίσης κατάρα. αν δεν μπορείς να την ελέγξεις, θα κάνει τη ζωή σου χαοτική, διότι θα χωρίζεις τον χρόνο σου σε 100 υποθέσεις κάθε μέρα.

Αλλά ο χρόνος (ο #2 λόγος που καταστρέφει τα πάντα) είναι ένας κρίσιμος παράγοντας στο παιχνίδι της καινοτομίας. Ξεκινώντας όλο αυτό το ταξίδι, πρέπει να αποδείξεις τα πάντα, αλλά το μόνο πράγμα που ήταν και θα είναι σταθερό είναι ο χρόνος.

Όλοι έχουμε τις ίδιες 24 ώρες

Το κλειδί για να ελέγχεις μια νοοτροπία καινοτομίας είναι να συγκεντρώνεσαι στους πόρους, τα χρήματα και, κυρίως, να εστιάζεις σε μια υπόθεση την φορά.

Άρα PhD, επιχειρηματικότητα ή και τα δύο;

Μια από τις αξίες μου είναι η ακρίβεια. Αν θες να κάνεις κάτι, κάντο σωστά ακόμα και όταν δε σε βλέπει κανείς, αλλιώς μη το κάνεις καθόλου.

Το PhD και η επιχειρηματικότητα έχουν πολλά κοινά και ο επιχειρηματικός με τον ακαδημα’ι’κό κόσμο βρίσκονται σε σιωπηλό πόλεμο.

Οι αγορές βλέπουν το PhD σαν κάτι ακριβές και συνεπές, ενώ τις Startups σαν κάτι χαώδες… έχω ζήσει και τα δύο οπότε αν ξεκινήσεις μια Startup πρέπει να το κάνεις με ακρίβεια και αν κάνεις PhD πρέπει αν το “τρέξεις” λίγο.

Μια άλλη από τις αξίες της ζωής μου είναι η βιωσιμότητα σε όλα τα φάσματα, από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις έως τις ώρες εργασίας και την ισορροπία εργασίας-ζωής. Το διδακτορικό και η επιχειρηματικότητα μοιράζονται σχεδόν το 90% των απαραίτητων πόρων για να εκτελεστούν, αν και ξοδεύουμε διπλούς πόρους. Αυτό δεν είναι βιώσιμο.

Μια λύση για ένα χαοτικό μυαλό καινοτομίας είναι η εστίαση. Γιατί να μην επικεντρωθούν όλοι οι πανεπιστημιακοί πόροι, όπως ο ακριβός εξοπλισμός εργαστηριακής έρευνας και η εκτεταμένη ερευνητική γνώση με πόρους επιχειρηματικών κεφαλαίων; Για να αναπτυχθεί κάτι νέο, κάτι που θα είναι ακριβές, βιώσιμο και το πιο σημαντικό, με επιρροή στην κοινωνία.

Ένα “University Venture Studio” μπορεί να γίνει το μέσο όπου ένα “διδακτορικός επιχειρηματίας” θα δοκιμάζει τις υποθέσεις του με πανεπιστημιακούς πόρους για να λύσεις τις ανάγκες τιης αγοράς.

Ίσως σας ενδιαφέρει