Όλοι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Αλλά τι είδους ευτυχία θέλουμε; Είναι ευτυχία που βιώνεται από στιγμή σε στιγμή; Ή είναι ευρύτερη, όπως η ικανότητα να κοιτάμε πίσω και να θυμόμαστε μια ευτυχισμένη περίοδο; Ο βραβευμένος με Nobel, Daniel Kahneman, περιγράφει αυτή τη διάκριση ως “Να είσαι ευτυχισμένος στη ζωή σου” (experienced happiness) σε αντίθεση με το “Να είσαι ευτυχισμένος σχετικά με τη ζωή σου” (remembered happiness).
Αυτές οι δύο δεν πηγαίνουν πάντα χέρι-χέρι. Για παράδειγμα ένα Σαββατοκύριακο ξεκούρασης μπροστά από την τηλεόραση μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ευτυχία εκείνη τη στιγμή αλλά μετά να νιώθεις ενοχή γι αυτό. Ενώ μια εβδομάδα δουλειάς μέχρι αργά, αν και δεν είναι ακριβώς διασκεδαστική, θα μπορούσε να σε κάνει να αισθανθείς ικανοποίηση, αν αυξήθηκε η παραγωγικότητα σου.
Ερευνητές, ρώτησαν χιλιάδες Αμερικανούς, ηλικίας 18 ως 81 ετών, ποιο από τα δύο είδη ευτυχίας προτιμούν και ανακάλυψαν ότι οι απαντήσεις εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την χρονική περίοδο που εξετάζουν. Επιλέγοντας μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, όπως η διάρκεια της ζωής τους, το 79% δήλωσε ότι προτιμούν να αισθάνονται ότι βιώνουν την ευτυχία.
Σκεπτόμενοι την επόμενη ώρα, οι προτιμήσεις τους χωρίστηκαν στη μέση. Οι άνθρωποι που προτίμησαν να βιώνουν την ευτυχία εξέφρασαν, ως επί το πλείστον, την πίστη στην κατάληψη της παρούσας στιγμής, ενώ εκείνοι που επέλεξαν να θυμούνται την ευτυχία είχαν τη διάθεση να αισθάνονται κάτι πιο μακροχρόνιο, να αποκτούν πολύτιμες εμπειρίες και τελικά να αισθάνονται παραγωγικοί και υπερήφανοι.
Πηγή: Harvard Business Review
