Το 1975, ο Σιλβέστερ Σταλόνε είχε 106 δολάρια στην τράπεζα και το σαραβαλάκι που οδηγούσε τον είχε προδώσει, αναγκάζοντάς τον να πηγαίνει στις οντισιόν με οτοστόπ. H καριέρα του ως σεναριογράφος δεν πήγαινε ακριβώς όπως θα ήθελε, καθώς του είχαν πει ήδη όχι σε 32 απόπειρες για μια δική του ιστορία στη μεγάλη οθόνη.
Τα οικονομικά του ήταν σε άθλια κατάσταση. Έπαιξε ακόμα και σε ταινία πορνό για να πάρει 200 δολάρια. Όλα όμως άλλαξαν όταν παρακολούθησε έναν αγώνα μποξ του θρυλικού Μοχάμεντ Άλι εναντίον του άσημου τότε πυγμάχου, Τσακ Γουέπνερ. Οι περισσότεροι είχαν ξεγράψει τον Γουέπνερ, θεωρώντας δεδομένη την ήττα του. Ο πυγμάχος όμως άντεξε μέχρι το τέλος και έχασε με ελάχιστη διαφορά. Ο Σταλόνε εμπνεύστηκε και του είχε καρφωθεί στο μυαλό να γράψει μια ιστορία για έναν άσημο μποξέρ που οι περιστάσεις τον φέρνουν να τα βάλει με τον παγκόσμιο πρωταθλητή.
Λίγο καιρό πριν γράψει το σενάριο του “Rocky”, αναγκάστηκε να πουλήσει τον σκύλο του, Butkus, για 40 δολάρια καθώς δεν μπορούσε να τον ταΐζει. Όταν πουλήθηκε βέβαια το σενάριο, τον αγόρασε πίσω για.. 15.000 δολάρια! Ναι, ένας άνθρωπος έβγαλε 14.960 δολάρια επειδή εκμεταλεύτηκε την συναισθηματική αξία του Σταλόνε. (Ίσως η μεγαλύτερη απόδοση που έχει κερδίσει κάποιος από μια αγοραπωλησία σκύλου). Εκτός από την πώληση του Butkus, ο Σταλόνε είχε κλέψει και τα χρυσαφικά της γυναίκας του ώστε να τα πουλήσει για μετρητά.
Για καλή του τύχη, είχε γνωρίσει από πιο παλιά δυο παραγωγούς της United Artists, τους Irwin Winkler και Robert Chartoff. «Του έδωσα 15 λεπτά στο γραφείο μου», θυμάται ο Chartoff, «μου άρεσε να τον συναντώ, αλλά δεν ήξερα τι να κάνω με δαύτον». Αφού του αρνήθηκε άλλον έναν ρόλο, γυρνά ο Σταλόνε και τον ρωτά αν θα τον ενδιέφερε να διαβάσει ένα σενάριο που είχε γράψει ο ίδιος. Την επόμενη μέρα, οι δυο παραγωγοί έλαβαν δυο αντίγραφα του «Paradise Alley». Ήθελε πολλή δουλειά, αλλά η γραφή του ήταν φρέσκια. «Ειλικρινά», θυμόταν πάντα ο Winkler, «όταν το διαβάσαμε, σκεφτήκαμε πως το πραγματικό ταλέντο του πρέπει να ήταν το γράψιμο».
Όπου φτωχός κι η μοίρα του όμως, ο Σταλόνε είχε ήδη παραχωρήσει τα δικαιώματα του σεναρίου του για 500 δολάρια, μπας και κρατήσει το διαμέρισμά του, δεν είχε λοιπόν τι να πουλήσει στους παραγωγούς. «Οι πόρτες της ευκαιρίας άνοιξαν και έκλεισαν με διαφορά δευτερολέπτων», ανακαλεί ο Σταλόνε. Οι παραγωγοί τού εξομολογήθηκαν τότε πως ψάχνονταν να κάνουν μια ταινία που να περιστρέφεται γύρω από το μποξ και ο νεαρός ηθοποιός αναθάρρησε, μιας κι αυτός είχε στον νου του κάτι παρόμοιο. Κοίτα να δεις σύμπτωση!
Ο Σταλόνε είπε πως θα αποπειραθεί να το γράψει και έκανε μετά το αδιανόητο για την κατάστασή του. Όπως το λέει καλύτερα ο Winkler: «Βασικά, μας είπε ‘‘κοιτάξτε, θα γράψω το σενάριο χωρίς να σας κοστίσει τίποτα, υπάρχει όμως ένας όρος: πρέπει να καταλάβετε πως αν θελήσετε να το κάνετε, εγώ θα πρωταγωνιστήσω».
Κι έτσι κλείστηκε στο διαμέρισμα που μετά βίας πλήρωνε με ένα στυλό Bic και ένα σημειωματάριο της κακιάς ώρας, «εξοπλισμό αξίας 50 σεντς», θυμάται πια αστειευόμενος, και έγραψε την πρώτη εκδοχή του «Ρόκυ» μέσα σε τρεις μέρες. Εντάξει, και μισή ακόμα, 84 ώρες ακριβώς.
H United Artists δεν ήθελε με τίποτα να ακούσει πως τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα ενσάρκωνε ο Σταλόνε, το λάτρεψε ωστόσο το σεναριάκι του. Και έφτασε να του προσφέρει ακόμα και 350.000 δολάρια για να αποκτήσει τα δικαιώματα, φτάνει να μην έπαιζε ο ίδιος.
Οι παραγωγοί είχαν κάνει ήδη επαφές με τον Τζέιμς Κάαν, τον Μπαρτ Ρέινολντς και τον Ράιαν Ο’Νιλ για να ενσαρκώσουν τον «ιταλό επιβήτορα», ο Σταλόνε όμως βράχος. Τελικά τα βρήκαν, έπειτα από ένα παροιμιώδες παζάρι, ρίχνοντας τον προϋπολογισμό της ταινίας στα 1.1 εκατ. δολάρια και προσλαμβάνοντας τον Σταλόνε στον ρόλο της ζωής του, με αμοιβή 350 δολάρια ανά βδομάδα γυρισμάτων και 20.000 για το σενάριό του.
Αυτά συνέβησαν για να γυριστεί το «Ρόκυ», μια ταινία-μύθος του αμερικανικού σινεμά που δεν έχει χάσει σε τίποτα από τη σαγήνη και την απήχησή της. Στην εποχή της, έφερε πίσω 225 εκατ. δολάρια, γινόμενη το πιο εμπορικό φιλμ του 1976, και σάρωσε στα Όσκαρ με 9 υποψηφιότητες και 3 χρυσά αγαλματίδια, μεταξύ των οποίων και Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας. Φυσικά, τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στην λίστα με ταινίες που έχει εμφανιστεί εδώ.
Αν αυτή η ιστορία δεν είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα του “Τίποτα δεν είναι αδύνατο”, δεν ξέρω τι είναι.
Πηγές: Forbes, Dailymail.uk, almorel.com, telegraph.co.uk, wikipedia.org, newsbeast.gr
