Η στρατηγική διαχείρισης κινδύνου είναι μια απαραίτητη πρακτική που χρειάζεται να εφαρμόζουν οι ποικίλλες εταιρείες οποιουδήποτε κλάδου εξυπηρέτησης.
Η στρατηγική αυτή ακολουθεί την αξιολόγηση κινδύνου που έχει πραγματοποιηθεί, ώστε να βρεθούν τα πιθανά “παραπτώματα” από επενδυτικές ενέργειες.
Αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν, προκειμένου να μην επιβαρρύνουν την κερδοφορία και τη γενικότερη λειτουργία της εκάστοτε επιχείρησης.
Οπότε, πάμε να δούμε τι είναι και πώς λειτουργεί η στρατηγική διαχείρισης κινδύνου με τη βοήθεια 5 παραδειγμάτων.
Αρχικά, ο ορισμός:
Τι είναι η στρατηγική διαχείρισης κινδύνου;
Μια στρατηγική διαχείρισης κινδύνου είναι ουσιαστικά μια δομημένη μέθοδος αντιμετώπισης επιχειρηματικών/εταιρικών κινδύνων.
Οι διάφοροι οργανισμοί δεν πρέπει να αντιλαμβάνονται τη διαχείριση κινδύνου ως διακριτά καθήκοντα.
Αντιθέτως, θα πρέπει να τη βλέπουν ως μια συνεχή, επαναληπτική διαδικασία, όπου υφιστάμενοι και νέοι κίνδυνοι εντοπίζονται, αναλύονται, παρακολουθούνται και τίθενται υπό διαχείριση συνεχώς.
Τι περιλαμβάνει η διαχείριση κινδύνου;
Η συνεχής αξιολόγηση κινδύνου κι η ανταπόκριση διασφαλίζουν ότι η εταιρεία, οι εργαζόμενοι κι άλλοι πόροι παραμένουν ασφαλείς.
Η διαχείριση κινδύνου περιλαμβάνει κυρίως:
1. Προσδιορισμό κινδύνου
Περιλαμβάνει τον εντοπισμό των τρωτών σημείων παθητικά ή μέσω διαδικασιών ελέγχου κι εργαλείων που υψώνουν κόκκινες σημαίες κατά τον εντοπισμό πιθανών κινδύνων.
Το να είστε προνοητικοί στον εντοπισμό κινδύνου είναι ένας καλύτερος τρόπος για τη μείωση των “ευπαθειών” των επιχειρήσεων.
2. Αξιολόγηση κινδύνου
Η αξιολόγηση πρέπει να γίνει αμέσως μετά τον εντοπισμό των κινδύνων.
Οι κίνδυνοι που εντοπίζονται θα πρέπει να αξιολογούνται για να προσδιοριστεί το επίπεδο σοβαρότητας, οι πιθανές επιπτώσεις κι οι ανησυχίες.
Οι ομάδες ελέγχου κινδύνων θα πρέπει να αξιολογούν κάθε κίνδυνο ανεξάρτητα, ενώ γενικά οι επιχειρήσεις θα πρέπει να διενεργούν τακτικές αξιολογήσεις κινδύνου.
3. Ανταπόκριση στους κινδύνους
Η εφαρμογή ελέγχων είναι το επόμενο βήμα μετά την αξιολόγηση κινδύνου.
Αυτό δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους αποτελεσματικά κι έγκαιρα.
Οι επιχειρήσεις θα πρέπει να υιοθετήσουν μια ολοκληρωμένη στρατηγική διαχείρισης κινδύνου για την αντιμετώπιση των κινδύνων που προκύπτουν.
4. Παρακολούθηση κινδύνου
Η παρακολούθηση των οργανωτικών κινδύνων πρέπει να είναι μια εξακολουθητική διαδικασία.
Η συνεχής παρακολούθηση δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αναλάβουν έγκαιρα μέτρα, προτού η σοβαρότητα κι ο αντίκτυπος των κινδύνων ξεπεράσουν τα αποδεκτά ή επανορθώσιμα επίπεδα.
Παραδείγματα στρατηγικών διαχείρισης κινδύνου
Η διαχείριση των επιχειρηματικών κινδύνων απαιτεί την υιοθέτηση διαφορετικών απαντήσεων για την αντιμετώπιση διαφορετικών τύπων κινδύνων.
Δε δικαιολογούν όλοι οι κίνδυνοι παρόμοιες ενέργειες ή απαντήσεις.
Ακολουθούν παραδείγματα στρατηγικών διαχείρισης κινδύνου που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι επιχειρήσεις:
1. Αποφυγή κινδύνου
Η αποφυγή κινδύνου, συνήθως, περιλαμβάνει την εξάλειψη της πιθανότητας ο κίνδυνος να γίνει απειλή ή πραγματικότητα.
Ο κύριος στόχος της αποφυγής κινδύνου είναι να εκμηδενιστεί η πιθανότητα ο κίνδυνος να υλοποιηθεί ή να αποτελέσει κίνδυνο από την αρχή.
Αυτό μπορεί να σημαίνει αλλαγή των πρακτικών κατασκευής σας ή αποφυγή ορισμένων δραστηριοτήτων, όπως η σύναψη μιας νέας αλλά, πιθανώς, απειλητικής σύμβασης.
Η βιωσιμότητα της αποφυγής κινδύνου εξαρτάται από τις συγκεκριμένες επιχειρηματικές σας συνθήκες.
Να θυμάστε ότι η αποφυγή διαφόρων δραστηριοτήτων λόγω των πιθανών κινδύνων σημαίνει, επίσης, απώλεια των αποδόσεων και των ευκαιριών που σχετίζονται με αυτές τις δραστηριότητες.
Με την πάροδο του χρόνου, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να επαναξιολογήσουν τις στρατηγικές αποφυγής κινδύνου και να βρουν εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης των υποκείμενων ζητημάτων.
2. Αποδοχή ή διατήρηση κινδύνου
Η αποδοχή κινδύνου σημαίνει ότι η επιχείρηση δε θα λάβει μέτρα για να αποτρέψει ή να μετριάσει την πιθανότητα και τον αντίκτυπο του κινδύνου.
Γνωστή κι ως προσέγγιση «δεν κάνω τίποτα», η επιχείρηση αναγνωρίζει τους επικείμενους κινδύνους στην αρχή.
Είναι η καλύτερη στρατηγική εάν η επιχείρηση μπορεί να απορροφήσει ή να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των κινδύνων.
Οι επιχειρήσεις θα πρέπει, ακόμη, να αναμένουν ότι άμα οι κίνδυνοι εμφανίζονται τακτικά, μπορεί να οδηγήσουν σε διακοπή της επιχείρησης κι υψηλό κόστος αποκατάστασης.
Ως εκ τούτου, η αξιολόγηση αυτής της στρατηγικής διαχείρισης κινδύνου παράλληλα με άλλες προσεγγίσεις είναι πολύ σημαντική.
Θα πρέπει να χρησιμοποιείται στις περιπτώσεις που οι συνέπειες δεν είναι σοβαρές.
3. Μεταφορά κινδύνου
Η μεταφορά κινδύνου δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αναδιανέμουν τις συνέπειες των δυσμενών συμβάντων σε πολλά μέρη.
Οι επιχειρήσεις μπορούν να μοιράζονται τους κινδύνους με μέλη της εταιρείας, οντότητες που παρέχουν υπηρεσίες outsourcing, συνεργάτες ή ασφαλιστικές εταιρείες.
Η μεταφορά κινδύνου είναι η καλύτερη για επιχειρηματικούς κινδύνους που είναι λιγότερο πιθανό να προκύψουν αλλά έχουν σημαντικό οικονομικό αντίκτυπο εφόσον εμφανιστούν.
Η υπογραφή συμβάσεων με προμηθευτές κι εργολάβους είναι ένας εξαιρετικός τρόπος μεταφοράς κινδύνων.
Ωστόσο, αυτό μπορεί να μην ισχύει πάντα, όπως στην περίπτωση που τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες σας είναι κατώτερα λόγω σφάλματος προμηθευτή ή κατασκευαστή.
Εν προκειμένω, οι πελάτες θα εξακολουθούν να συσχετίζουν την επιχείρησή σας με αγαθά κακής ποιότητας, ακόμη κι αν ο προμηθευτής αποζημιώσει τις ζημιές.
4. Μείωση κινδύνου
Η μείωση ή ο μετριασμός του κινδύνου περιλαμβάνει μέτρα που λαμβάνονται για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων ή της πιθανότητας εμφάνισης κινδύνου.
Το επίκεντρο της μείωσης του κινδύνου είναι να μειωθεί η σοβαρότητα των συνεπειών σε αποδεκτά επίπεδα, αλλιώς γνωστά ως επίπεδο υπολειπόμενου κινδύνου.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις προσπαθούν να μειώσουν τους κινδύνους, όπου δύναται, για οικονομικά οφέλη.
Για παράδειγμα, μπορείτε να εισαγάγετε αυστηρά μέτρα ασφαλείας, να διαφοροποιήσετε τις επιχειρηματικές δραστηριότητες ή να ενισχύσετε τους εσωτερικούς ελέγχους για να μειώσετε τη σοβαρότητα του κινδύνου.
5. Διατήρηση κινδύνου
Η διατήρηση κινδύνου είναι μια αμφιλεγόμενη στρατηγική διαχείρισης κινδύνου που πρέπει να εφαρμόζεται επιλεκτικά.
Στην προκειμένη περίπτωση, η επιχείρηση αναγνωρίζει ή αποδέχεται τον κίνδυνο ως έχει.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο αποδεκτός κίνδυνος είναι ένας συμβιβασμός για την αντιστάθμιση σημαντικών κινδύνων στο μέλλον.
Παραδείγματος χάρη, οι επιχειρήσεις μπορούν να επιλέξουν ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο ασφάλισης υγείας με χαμηλό ασφάλιστρο κι υψηλό ποσοστό έκπτωσης.
Ο αρχικός κίνδυνος είναι τα υψηλά ιατρικά έξοδα εάν ένας εργαζόμενος τραυματιστεί κατά τη διάρκεια της εργασίας του.
Πώς χρησιμεύει μια στρατηγική διαχείρισης κινδύνου στον κυβερνοχώρο;
Οι παραπάνω στρατηγικές διαχείρισης κινδύνου ισχύουν, γενικά, για όλους τους επιχειρηματικούς οργανισμούς.
Στην ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, αυτές οι στρατηγικές θα εξαρτώνται από το επιλεγμένο πλαίσιο διαχείρισης κινδύνου στον κυβερνοχώρο ενός οργανισμού.
Ένα τέτοιο πλαίσιο χρησιμεύει ως οδηγός ενός οργανισμού για τον εντοπισμό, την αξιολόγηση, την παρακολούθηση και τον μετριασμό των κινδύνων.
Περιλαμβάνει συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές, μεθόδους βιομηχανικών προτύπων και βέλτιστες πρακτικές, τις οποίες μπορούν να υιοθετήσουν οι επιχειρήσεις.
Μερικά παραδείγματα πλαισίων διαχείρισης κινδύνων στον κυβερνοχώρο είναι:
- Πλαίσιο Κυβερνοασφάλειας Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας: Το NIST CSF είναι ένα πλαίσιο που δημοσιεύεται από το NIST των ΗΠΑ, το οποίο περιέχει κατευθυντήριες γραμμές βασισμένες σε βιομηχανικά πρότυπα που μπορούν να βοηθήσουν τους οργανισμούς να μετριάσουν τους κινδύνους για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο.
- Πλαίσιο Διαχείρισης Κινδύνου Υπουργείου Άμυνας: Η στρατηγική RMF χρησιμοποιείται από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Άμυνας για τη διαχείριση κινδύνων στον κυβερνοχώρο. Τα ομοσπονδιακά, πληροφοριακά συστήματα των ΗΠΑ το υιοθέτησαν το 2010.
- Πλαίσιο Ανάλυσης Παραγόντων Κινδύνου Πληροφοριών: Το FAIR δίνει τη δυνατότητα στους οργανισμούς να κατανοήσουν καλύτερα τους παράγοντες κινδύνου και πόσο πιθανό είναι να οδηγήσουν σε απώλεια περιουσιακών στοιχείων.
Συμπερασματικά…
Ο κάθε οργανισμός αφότου αξιολογήσει τους πιθανούς κινδύνους, πρέπει να σχεδιάσει ένα στρατηγικό πλάνο για τη διαχείρισή τους.
Αναλόγως το μέγεθος της ζημίας που δύναται να προκαλέσει ένας κίνδυνος, οι CEO και τα αρμόδια στελέχη θα διαλέξουν το είδος της στρατηγικής διαχείρισης που αρμόζει.
Σίγουρα, το ιδανικό σενάριο είναι η, όσο το δυνατόν, πλήρης εξάλειψη του κινδύνου.
Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, μια κίνηση που θα συμβάλλει στην καταπολέμηση ενός κινδύνου μπορεί, ταυτόχρονα, να μειώσει και τα έσοδα από πηγές όπως αποδόσεις κι επιτόκια.
Πηγή: Techslang
