Ακούμε διάφορες απόψεις για την ελληνική πραγματικότητα από τα ΜΜΕ, τους πολιτικούς και τον κόσμο.
Τελικά τι ισχύει για τη χώρα μας και πού βρισκόμαστε θα αναρωτιέστε πολλοί, όπως κι εγώ.
Γι’αυτό συγκέντρωσα μερικά στατιστικά στοιχεία που δημοσίευσε το Europe Magazine και αφορούν το περασμένο έτος.
Η σύγκριση γίνεται μεταξύ των χωρών της Ευρώπης και πιθανώς να μην αποκαλύπτουν την πλήρη εικόνα αλλά είναι ενδεικτικά.
Σε ποια κατάσταση συναντάμε:
- την εργασία,
- την οικονομία και
- το βιωτικό επίπεδο
Πόσος σεβασμός υπάρχει τελικά προς τους εργαζομένους;
Σύμφωνα με τα δεδομένα, οι Έλληνες δουλεύουμε τις περισσότερες ώρες εντός μιας βδομάδας, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τη φήμη ότι είμαστε τεμπέληδες.
Επιπλέον, σημειώνεται συστηματική παραβίαση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, κάτι που σημειώνεται κυρίως στην ανατολική Ευρώπη.
Μονάχα στην Τουρκία και στη Λευκορωσία εντοπίζουμε χειρότερη κατάσταση.
Επομένως, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση μάς αντιμετωπίζει απλά σα ρομπότ κι όχι σαν ανθρώπινα όντα με τις όποιες ανάγκες μας.
Να αναφέρουμε, επίσης, ότι κατατασσόμαστε τρίτοι από το τέλος (26 από τις 28 χώρες) στη δυνατότητα εργασίας από το σπίτι.
Αυτό δηλώνει, αρχικά, έλλειψη τεχνολογικών πόρων αλλά κι άρνηση υιοθέτησης των διαθέσιμων τεχνολογικών μέσων από τους εργοδότες, αρκετοί εκ των οποίων υστερούν στη χρήση τους και δεν τα προτιμούν.
Παράλληλα, όμως, αποτελεί ένα ακόμη σημάδι των υποβαθμισμένων συνθηκών εργασίας που βιώνουν οι Έλληνες εργαζόμενοι.
Μια ματιά στην ελληνική οικονομία
Ας ξεκινήσουμε με την πρωτιά μας… όχι για καλό λόγο, αφού η χώρα μας έχει το μεγαλύτερο χρέος προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δε θα επεκταθούμε στους λόγους, απλώς ας συμφωνήσουμε ότι η συνεχής χρηματοδότηση μέσω δανειοληψίας στηρίζει την οικονομία σε ετοιμόρροπα θεμέλια.
Το χρέος αυτό καθιστά την Ελλάδα δανειολήπτη… προς αποφυγή για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δυσκολεύοντας την υλοποίηση πιθανών επενδυτικών πλάνων.
Ένα άλλο δεδομένο που εξάγαμε είναι ότι η οικονομική δύναμη της Αθήνας είναι η τρίτη μεγαλύτερη μεταξύ των ευρωπαϊκών πρωτευουσών.
Αυτό σημαίνει ότι η ελληνική κυβέρνηση βασίζεται υπερβολικά στην αγορά της Αθήνας και αγνοεί ή δεν δίνει όση προσοχή απαιτείται στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας.
Εξάλλου, η ναυτιλία στην οποία ειδικευόμαστε είναι ενεργή μόνο στον Πειραιά και ούτε καν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, η Θεσσαλονίκη δε διαθέτει βασικές υποδομές και ανάλογες επαγγελατικές ευκαιρίες.
Ακόμη, είμαστε η μόνη χώρα μεταξύ αυτών που έχουν καλά αθλητικά πρωταθλήματα, όπου δίνεται έμφαση και έχουν επιτυχίες κυρίως οι σύλλογοι της πρωτεύουσας.
Επομένως, ο όρος “αθηναϊκό κράτος” που ακούμε τις τελευταίες δεκαετίες μπορεί να θεωρηθεί απόλυτα εύστοχος.
Στη συνέχεια, έχουμε την κατάταξη με τις πόλεις όπου είναι καλύτερο να ζει κάποιος, με την Ελλάδα να εκπροσωπείται προφανώς μόνο από την Αθήνα.
Ωστόσο, η πρωτεύουσα κατατάσσεται 34η ανάμεσα στις 42 πόλεις, αποδεικνύοντας ότι οι Έλληνες ζουν αρκετά υποβαθμισμένα συγκριτικά με τις περισσότερες από τις υπόλοιπες χώρες.
Σίγουρα, φταίει κι η πληθυσμιακή συμφόρηση που επικρατεί εξαιτίας της αστικοποίησης που είχε πραγματοποιηθεί.
Ουσιαστικά, είναι, κυρίως, ο ηλιόλουστος καιρός, οι θάλασσές μας κι η έντονη νυχτερινή ζωή που βελτιώνουν την κατάσταση κι επιβιώνουμε.
Μερικά extra στοιχεία για το βιωτικό μας επίπεδο
Κατ’αρχάς, ας μιλήσουμε για τη θέση που κατέχει ο αθλητισμός στους Έλληνες πολίτες.
Η υγεία, η φυσική κατάσταση και ο αθλητισμός είναι από τα στοιχεία που καθορίζουν την έννοια και τους δείκτες του βιοτικού επιπέδου των πολιτών μιας χώρας
Συγκεκριμένα, η χώρα μας βρίσκεται στη 24η θέση από τις 28 στην έρευνα για τις πιο αθλητικές χώρες.
Και μιλάμε για έναν λαό, ο οποίος από όταν θυμάται τον εαυτό του γυμνάζεται κι είναι ο ίδιος που εγκαθίδρυσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αυτό μπορεί να το διακρίνει κανείς τόσο στους αθλητές μας εν μέρει, οι οποίοι υστερούν κάπως σε αθλητικότητα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.
Γενικότερα σαν λαός προτιμάμε τη χαλαρή βόλτα και τις καταχρήσεις, με τα επόμενα στατιστικά στοιχεία να ολοκληρώνουν την εικόνα.
Ερχόμαστε δεύτεροι στο κάπνισμα αλλά και στον χρόνο που αφιερώνουμε σε φαγητό και ποτό!
Σαφώς, το φαγοπότι αποτελεί χαρακτηριστικό μας ως λαός, αφού έχουμε τη φήμη να είμαστε πρόσχαροι, ευδιάθετοι και να γιορτάζουμε.
Παρ’όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα ανωτέρω φαίνεται η ταυτόχρονη αποστασιοποίηση μας από τα γήπεδα και τα γυμναστήρια.
Άλλη μια καθόλου κολακευτική πρωτιά έρχεται για να μας ανησυχήσει, διότι είμαστε η πιο αγχώδης χώρα.
Με τις συνθήκες ζωής κι όσα αναφέραμε παραπάνω να προβληματίζουν τους Έλληνες, τελικά καταλήγουν να χάνουν την ψυχραιμία τους βλέποντας πως δυσχεραίνει η καθημερινότητα τους.
Αυτό οφείλεται και στην τάση για υπερκαταναλωτισμό, η οποία εξαφανίζει τον προϋπολογισμό μας και διογκώνει τα οικονομικά προβλήματα, μαζί και το άγχος.
Συμπερασματικά…
Η χώρα μας απέχει από το να ικανοποιήσει τους πολίτες της και να παρουσιάσει μια σταθερή κι έμπιστη οικονομία.
Η ελληνική πραγματικότητα μάς δείχνει ένα κράτος που δε σέβεται τους εργαζομένους παρουσιάζει έλλειψη καινοτόμων λύσεων και δεν ενθαρρύνει έναν υγιή τρόπο ζωής.
Επομένως, ας αναρωτηθούμε τι έχει πάει λάθος κι όσο μπορούμε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας ως πολίτες, αλλά και τρόπους να βελτιώσουμε τη ζωή των εργαζομένων.
Πηγή: europe magazine
